Media Rzeszów

Odwiedziło nas:

GWIAZDY MÓWIĄ

Anna Jurksztowicz: Lubię być sobą!

Dodano: 16.02.15 13:25

- Muzyka jest dla mnie sposobem widzenia świata i człowieka. Tu do opisu używa się emocji w postaci nut i dźwięków. Urodziłam się z muzyką, więc nie sposób jej się teraz pozbyć. – mówi znana i ceniona artystka Anna Jurksztowicz. Aniu, kim jesteś?

– Badania anatomiczne potwierdziły, że jestem kobietą. Zazwyczaj na pytanie o tożsamość, ludzie wymieniają swój zawód. Z zawodu jestem człowiekiem. Bywam też matką, piosenkarką, wydawcą itp. Lubię być Anną Jurksztowicz. Wcielanie się w kogoś innego odkształca.

Lubisz przebywać sama ze sobą?

– Lubię, nie tylko dlatego, że nie muszę się wtedy z nikim dzielić szamponem czy arbuzem. Przebywanie z samym z sobą jest najlepszą formą samopoznania, odpoczynku i regeneracji. Jak człowiek jest sam ze sobą, to ma wielką szansę zauważyć samego siebie. W tłumie wszystko się zamazuje.

Dla wielu z nas muzyka jest tylko jedną z form wyrazu artystycznego. A czym jest muzyka dla artystki?

– Muzyka jest dla mnie sposobem widzenia świata i człowieka. Tu do opisu używa się emocji w postaci nut i dźwięków. Urodziłam się z muzyką, więc nie sposób jej się teraz pozbyć. Jest moją organiczną częścią. Jest jednym z wewnętrznych „narządów”, niezbędnych mi do życia.

Energia Twojej muzyki jest bardzo magnetyzująca i przyciągająca. Twoje teksty są głębokie, czasami poruszające, skłaniające do refleksji. Skąd czerpiesz inspiracje?

– Inspiracje czerpię z tego, co wewnątrz i z tego, co dookoła. Zresztą ta relacja między jednym a drugim jest najbardziej intrygująca. Moja muzyka i teksty to impresje tego, co przeze mnie przepływa i odciska ślad.

Opowiedz, proszę, coś o swoim najnowszym albumie „Poza czasem. Muzyka duszy”.

– Album „Poza czasem” nie proponuje muzyki pop. Zaprasza do refleksji i medytacji. Skłania do zatrzymania się i zadumy. To nie jest muzyka do tańca lub na imieniny. Najnowsza płyta to takie moje krótkie, muzyczne, duchowe resume.

Do kogo kierujesz swoją muzykę? Szufladkujesz jakoś swoich odbiorców?

– Muzyka zawsze skierowana jest do wszystkich. Mam swoich wiernych fanów, ale liczę na zainteresowanie osób, które podążają jakąś ścieżką duchową, bez względu na światopogląd i ideologię. Nasze wnętrza nie mają granic ani barw narodowych.

Na ile, Twoim zdaniem, muzyka może pocieszyć i pomóc w trudach dnia codziennego?

– Najlepszym pocieszycielem jest drugi człowiek, ale przecież to on tworzy muzykę. Taka też jest rola twórcy – pomóc innym. Pomoc ta ma różny i szeroki wymiar. Od uprzyjemnienia chwili, podróży, randki do jakichś uniesień czy głębokiej refleksji.

Czy masz w swoim repertuarze piosenki, do których wręcz obsesyjnie wracasz?

– Do kilku wracam, lecz nie obsesyjnie. Słuchacze się też tego domagają. Nie mogę im tego odmówić. Przecież wychodząc na scenę, nie śpiewam tylko dla siebie.

Czego słuchasz na co dzień?

– Słucham sporo muzyki. Najchętniej jazz i muzyki klasycznej. Tej ostatniej słucham podczas jazdy samochodem.

Jesteś piękną kobietą. Czas dla Ciebie się zatrzymał. Jak na co dzień dbasz o siebie?

– Po prostu tak mam, ale nie chciałabym brzmieć nieskromnie. Kobieta piękna to kobieta pogodzona ze sobą. Czas nie istnieje, to my nadajemy mu sens i bieg.

Gdy słyszysz słowo „rodzina”, myślisz o…?

– Myślę o dzieciach. Nie ma lepszego wynalazku niż one. Są wielką motywacją, do wszystkiego. Są też lustrami, widzami i słuchaczami w pierwszych rzędach.

O czym śni Anna Jurksztowicz?

– Odpowiem „myślą nieuczesaną” Leca: „Śniła mi się rzeczywistość. Z jaką ulgą się obudziłam”. Sny powinny być magiczne i baśniowe. Inaczej byśmy zwariowali.

Jak oceniasz polski świat show-biznesu, świat polskiej sceny muzycznej?

– Nie oceniam. Szkoda mi na to czasu. Zresztą w ocenianiu innych jest coś bardzo groteskowego.

Czy według Ciebie możliwa jest przyjaźń między gwiazdami? Jeśli tak, z kim na co dzień przyjaźnisz się i spotykasz na tzw. przysłowiową kawę?

– Jasne, że takowa przyjaźń istnieje. Przecież gramy do jednej bramki. Faulowanie, oprócz siniaków, nic tu nie wnosi.

Porównując początki swojej kariery z tym, jak dziś rodzą się nowe „gwiazdy”, do jakich dochodzisz refleksji? Kiedyś było łatwiej zaistnieć?

– Nigdy nie chciałam zaistnieć. Nie to było motorem moich działań. Robiłam konsekwentnie swoje. Pracowicie, rzetelnie i wytrwale. Czy się udało ? Nie wiem. Jeszcze nie skończyłam.

Jakie rady dałabyś młodym artystom, którzy marzą o tym, by osiągnąć sukces na polskiej scenie muzycznej? Twój przepis na sukces?

– Żeby zapomnieli o popularności a większy nacisk kładli na wrażliwość, doskonalenie warsztatu, obserwacje, życzliwość. Żeby ich twórczość była elementem ich życia a nie abstrakcją i efekciarstwem. Sztukę powinno się tworzyć bez względu na konsekwencje. Prawdziwy sukces jest zawsze przy okazji.

Rozmawiała: Ilona Adamska

„Twoje Bielany Extra”

TAGI: Wywiad z Anitą LipnickąRobert Więckiewicz o kinieWywiad z zespołem KombiRozmowa z Pawłem Małaszyńskim